در این مقاله از نگاه معماری و طراحی داخلی، فیلم‌های Nightmare Alley، Dune، The Power of the Dog، West Side Story و The Tragedy of Macbeth که در اسکار 2022 نامزدهای بهترین طراحی صحنه بوده‌اند، بررسی شده‌اند.
فیلم Dune: آینده زیبا
فیلم Dune (به فارسی: تپه شنی) به کارگردانی دنیس ویلنوو داستان یک قهرمان و شاهزاده جوان را روایت می‌کند که از سیاره بیابانی خود Harrakis در برابر شروران بین کهکشانی که به دنبال بهره‌برداری از منابع ارزشمند آن هستند، محافظت می‌کند.
طراح صحنه Patrice Vermette و طراح دکور Zsuzsanna Sipos از زیبایی فرهنگ‌های باستانی بشریت برای طراحی فضاهای این فیلم الهام گرفتند. کاخ‌های غار مانند و سکونتگاه‌های عشایری، محیط‌های مصر باستان با حال و هوای وایکینگ‌ها و مایاهای فرانک لوید رایت (معمار معروف) را به یاد می‌آورد. حتی پرنده‌ها، ربات‌های پرنده بالدار بزرگ، شبیه سنجاقک‌های غول‌پیکری هستند که 300 میلیون سال پیش روی زمین رشد کردند.
فیلم The Tragedy of Macbeth: فیلمی از نور و سایه
فیلم The Tragedy of Macbeth (به فارسی: تراژدی مکبث) به کارگردانی جوئل کوئن یکی از درام‌های شکسپیر است که درباره طمعِ سیری‌ناپذیر یک پادشاه برای قدرت و پیامدهای غم‌انگیز آن می‌باشد و به صورت سیاه و سفید به نمایش گذاشته شده است. در واقع، نور و سایه زیبایی فیلم را مشخص می‌کنند و قلعه موجود در فیلم را به یک بازی قدرتمند از تضادهای تند تبدیل می‌کنند.
معماری منظم و هندسه طاق‌ها و پله‌ها، شخصیت‌ها را قاب می‌کند و غرایز و احساسات جسورانه آن‌ها را منعکس می‌کند. Dechant طراح صحنه فیلم، صرفا از عناصر ساده استفاده کرده است، مانند دستگیره دری که وقتی بسیار واضح در فیلم روشن می‌شود، شبیه خنجر به نظر می‌رسد.
فیلم West Side Story: داستان عاشقانه نیویورک زیر توپ ویرانگر
فیلم موزیکال West Side Story (به فارسی: داستان سمت غرب) به کارگردانی استیون اسپیلبرگ که درباره منهتن در دهه 1950 است، داستان عاشقانه شکسپیر را به نام «زن و شوهر مرکب» به تصویر می‌کشد و رقابت خشونت‌آمیز بین باندها در آن دهه را روایت می‌کند.
آدام استوک هاوزن، طراح صحنه برنده اسکار، گفته است: «استیون اسپیلبرگ می‌خواست تا آنجا که ممکن است در خیابان باشد، و برای دوران کنونی یافتن مکان‌هایی که احساس آن زمان را منتقل کنند، دشوار است».
در نتیجه، داستان وست ساید در همه جا فیلمبرداری شد. از واشنگتن هایتس، هارلم، و کوئینز گرفته تا استودیوهای استاینر بروکلین، برانکس، و پترسون و نیوآرک و نیوجرسی. در این فیلم از رنگ‌های خاص جهت منعکس کردن نگرش‌های متفاوت شخصیت‌ها، استفاده شده است و این عمل از طریق لباس‌ها و طراحی داخلی متفاوت خانه‌های این افراد صورت گرفته است.
کوچه کابوس Nightmare Alley: کارناوال ادوارد هاپر و مبلمان آرت دکو
فیلم Nightmare Alley (به فارسی: کوچه کابوس) به کارگردانی گیلرمو دل تورو یک فیلم نوآور معاصر است که دهه 1930، دنیای فاسد و تو هم رویای آمریکایی را روایت می‌کند. ترفندهای کامپیوتری در این فیلم فقط برای ریزش برف و پرتاب گلوله به کار گرفته شده است.
بنابراین، طراح صحنه، تامارا دوورل در قسمت اول فیلم، تنظیمات، فضای داخلی و مناظر کلاسیک را خلق کرد تا بتواند حال و هوای تاریک نقاشی ادوارد هاپر را با هنر آرت دکو و یک چرخ غول پیکر و یک چرخ و فلک قدیمی ترکیب کند.
در قسمت دوم فیلم، داستان به دفاتر قدرت شرکت‌های براق دهه 1930 بوفالو، نیویورک منتقل می‌شود. Deverell یک محیط مجلل آرت دکویی با بهترین جزئیات، از سقف‌های ورق طلا گرفته تا دیوارهای لاکی و مرمر طراحی کرد. معماری به تعریف هر شخصیت در فیلم کمک کرد، مانند دفتر رنگ طلایی کیت بلانشت با نور فرشته مانند، زیرا که شخصیت او گاهی اوقات، حرکات قهرمانانه انجام می داد.
فیلم The Power of the Dog: قدرت سگ
فیلم The Power of the Dog(به فارسی قدرت سگ) را جین کامرون کارگردانی کرده است. در مونتانا، سال 1920، زمانی که گاوداری به نام جورج بربنک، همسر جدیدش را با پسرش به خانه می آورد، برادر سرسختش آن‌ها را عذاب می‌دهد، تا زمانی که این برادر خود را در معرض عاشق‌شدن می‌بیند. نقش‌های اصلی فیلم‌ها در محیط‌های صمیمی، خام و چوبی که احساسات و بازتاب شخصیت‌ها در آن شکل می‌گیرد به هنرنمایی می‌پردازند.
طبیعت اطراف لوکیشن نیوزلند هم یعنی جایی که داستان در آن رخ می‌دهد، این احساسات را دو چندان می‌کند. میجر طراح صحنه فیلم توضیح می‌دهد که این خانه کاملاً از ابتدا بر اساس تکنیک‌های ساخت‌وساز سال 1880 در مناطق روستایی آمریکا ساخته شده است. همه چیز با بهترین جزئیات طراحی شده است، از مبلمان گرفته تا نور کم، تا پنجره هایی که نگاهی به مناظر و طبیعت بیرون دارند.
منبع: archipanic.com
