در این مقاله به معرفی برج استاینوی (Steinway) پرداخته می‌شود. آسمان خراشی که لقب باریک ترین برج جهان را به خود اختصاص داده است. در فرآیند طراحی این برج، هم از لحاظ معماری و هم از لحاظ سازه‌ای نکات قابل توجه ای وجود دارد که در ادامه به بررسی آن‌ها پرداخته شده است.
باریک ترین برج جهان کجاست؟
جهان امروز شاهد شگفتی‌های زیادی در حوزه ساخت بناهای غول پیکر بوده است، اما این‌بار با پدیده‌ای نو ظهور در حوزه ساخت روبرو شده، ساخت باریک ترین برج جهان، این برج که به ارتفاع 435 متر در نیویورک احداث شده موضوع برترین‌های حوزه ساخت و ساز را که پیشتر به ارتفاع برج‌ها معطوف بود به سمت و سوی جدیدی سوق داده است.
مشخصات برج استاینوی
برج استاینوی (Steinway) که نام خود را به‌عنوان باریک ترین آسمان‌خراش جهان مطرح کرده است، به دلیل شکل خیره‌کننده‌ای که دارد، از خط افق نیویورک متمایز شده است. این برج در زمینی به عرض تنها 18 متر و به ارتفاع 435 متر ساخته شده است.
این آسمان خراش دارای نسبت باریک (عرض به ارتفاع) 1:24 است که آن را به باریک ترین برج جهان تبدیل می‌کند که تا به حال ساخته شده است. در حالی که ضلع شمالی به اوج ساختمان می‌رسد، ضلع جنوبی مجموعه‌ای از عقب نشینی‌ها را متحمل می‌شود که یک فرم پله‌ای را تشکیل می‌دهد.
مراحل ساخت برج استاینوی
برج استاینوی که به‌عنوان ساختمان خیابان 57 غربی 111 نیز شناخته می‌شود، یک ساختمان مسکونی است که در ردیف ثروتمندان در خیابان ۵۷ نزدیک خیابان ششم در شهر منهتن، نیویورک واقع شده است. این ساختمان با دو عملکرد مجزا در دو زمان مختلف طراحی شده است.
ساختمان اولیه برج استاینوی به عنوان دفتر مرکزی و نمایشگاه برای شرکت پیانو Steinberg and Sons خدمت می‌کرد. این ساختمان هنری زیبا که در سال 1925 ساخته شد توسط Warren & Wetmore طراحی شد.
این ساختمان در سال 2001 نشانه گذاری شد و طبق دستورالعمل‌های کمیسیون حفاظت از نشانه‌ها نمی توان آن را تخریب کرد. پس از در اختیار گرفتن توسعه JDS در سال 2012، ساخت بخش دوم که همان برج مسکونی بود در سال 2015 آغاز شد.
طراحی برج استاینوی
استاینوی دومین ساختمان بلند مسکونی (435 متر) با 80 طبقه بعد از برج پارک مرکزی (473 متر) است. طراحی معماری این برج که توسط شرکت Shop انجام گرفته است، ارزش‌های یک ساختمان کلاسیک نیویورک را منعکس می‌کند. ساختار قدیمی و جدید به طور یکپارچه توسط ساختار و فضاهای داخلیِ طراحی شده به هم دوخته شده اند.
بنای تاریخی به جلو نگه داشته شده و بر ساختار موجود تاکید شده است، در حالی که برج مسکونی جدید به عقب منتقل شده است. ورودی برج با استفاده از پنل‌های شیشه‌ای و عقب نشینی ساخته شده است. در نتیجه، شکل مبهم با در نظر گرفتن پسرفت به عنوان مفهوم اساسی توسعه می‌یابد. پرهای ساختمان با افزایش ارتفاع بیشتر برای برجسته کردن مفهوم انبوه شدن پر می‌شود.
ایجاد انسجام از طریق مواد
برج استاینوی به جای تقلید از ظاهر کریستالی برج‌های جدید، از مواد سنتی برای غنی سازی نمای بیرونی استفاده می‌کند. تراکوتا با استفاده از برنامه‌های کامپیوتری به اشکال و فرم‌های پارامتریک ساخته شده است. این یک مثال عالی برای اقتباس از گذشته است، در حالی که قالب گیری مطابق با تکنولوژی روز انجام شده است.
نماهای شرقی و غربی دارای صفحات سفالی با طاقچه است که به عمق و غنای آن‌ها می‌افزاید. نوع پنل سفالی با شش رنگ کرم مختلف وجود دارد که با سنگ آهک سالن قدیمی استاینوی هماهنگی ایجاد می‌کند. نظم، بافت و غنای آن چیزی است که این آسمان‌خراش را متمایز می‌کند. پانل‌های سفالی و شبکه‌های برنزی نیز اهمیت ساختاری دارند زیرا تا حدی نیروی باد را بر آسمان خراش کاهش می‌دهند.
نمای برج استاینوی
برخلاف آسمان‌خراش‌های اخیر که همگی دارای نمای شیشه‌ای یکنواختی هستند، باریک ترین برج جهان هویت خود را با نمایشی تاریخی از سبک نئوکلاسیک مشخص می‌کند. ترکیب سفال کوتا (Terra Cotta) و ساختمان با روکش طلا نمونه‌ای از آسمان‌خراش کلاسیک نیویورک است که به زیبایی با آخرین فناوری روز ادغام شده است و نمونه‌ای عالی از مهندسی و ساخت را به نمایش گذاشته است.
ساختار برج استاینوی
با توجه به نسبت باریک 1:24، برج استاینوی (Steinway) در دسته ساختمان‌های فوق باریک قرار می‌گیرد. چنین ساختمانی انعطاف پذیرتر می‌شود و بنابراین باید طوری طراحی شود که در برابر حرکات جانبی ساختمان مقاومت کند. برای تحمل باد و نیروهای لرزه‌ای، ساختمان‌ها دارای دو دیوار برشی به ضخامت نزدیک به 1 متر بودند که در سرتاسر نمای شرقی و غربی قرار داشتند، در حالی که نمای شمالی و جنوبی دارای ستون‌هایی برای ارائه نمای پانوراما از پارک مرکزی بودند.
مهندس سازه سیلویان مارکوس تصریح می‌کند که در طراحی ساختار چنین ساختمان باریکی، توجه به 4 معیار یعنی سختی، میرایی طبیعی، وزن تعمیم یافته و گیج شدن باد مهم است. برای برآورده کردن این معیارها، برج Steinway دارای 4 طبقه مکانیکی است که با پایه های بیرونی سفت شده است. ارتفاع 4.70 از کف تا کف، تیرهای سفت کننده را پنهان می‌کند. این طبقات همچنین اجازه می‌دهند هوا از داخل ساختمان عبور کند و در نتیجه شتاب آن را به حداقل می‌رساند.
